من یک ایرانیم. سرنوشت کشورم برایم مهم است. دوست دارم هم وطنانم در ایران راحت زندگی کنند. مشکلات کشورم را می دانم. مشکلی مثل بیکاری که منشا مشکلات بزرگتری است. اگر نمی توانم ازدواج کنم برای این است که در مرحله ی اول می پرسند کارت چیست؟ اگر خانه ای ندارم برای این است که اول باید کاری باشد تا پولی باشد و خانه ای خریده شود و یا هزاران مشکل دیگر که می دانیم و نیازی به توضیح من نیست.
شعار امسال را رهبر، به طور خیلی صریح تر از سال های گذشته ، حمایت از کالای ایرانی معرفی کردند. به عنوان کسی که سرنوشت کشورم برایم مهم است نمی گذارم حرف رهبرم زمین بیفتد. کالای ایرانی میخرم. از محصولات کشورم حمایت می کنم. من ساخت ایران می خرم. ساخت ایران می خورم . ساخت ایران می پوشم.
و اما عجیب از کشوری است که تولیدات خودش ، غریب تر از تولیدات همسایگانش است برای مردم سرزمینش. تعجب از ایرانی باید کرد که برای خرید یک جنس ایرانی باید همه جا را بگردی و شاید پیدا هم نشود و عجیب تر آنکه مردمش گله از بیکاری می کنند.